Het consult van Dr. Jozef Bueno aan het ziekbed van Prins Maurits van Oranje

Hoofdstuk I

Op woensdag 23 april 1625 des namiddags tussen 5 en 6 uur blies Prins Maurits de laatste adem uit op het Binnenhof te den Haag in de ouderdom van achtenvijftig jaar.

Sinds maart wisten de Hoogmogende Heeren “dat ’s Prinsen toestand zeer hachelijk was”, zodat zij zich reeds op 29 maart hadden afgevraagd, of het niet gewenst ware, dat, naast de behandelende lijfartsen van de Prins, enige consulenten bij het ziekbed zouden worden ontboden.

‘Zijnde geproponeerd of het niet dienstig zouden zyn, vermits de indispositie van Z. Exc. den Prins van Oranje, dat nog eenige vermaerde Doctoren wierdcn verschreven om derzelver advies mede daarop te gebruyken; is goedgevonden, dat de Heeren Essen, Brouchoven en Joachim ’t zelve zullen communiceercn met de Doctoren Valentie, Romp en Hovio omderzelver bedenken daarop te verstaan’ (1). Zie fascimile pagina 15.

“In de hopelooze staat, waarin Maurits verkeerde, dacht men zich niet tot zijn gewone geneesheren te moeten bepalen, maar ook vreemde, en wel een zonderlinge hulp te moeten inroepen”, aldus Vreede (2); termen die niet gebruikt werden in de tekst van de Resolutie der Staten van Holland.

De Staten van Holland, ofschoon voorbereid op de naderende dood, werden daardoor toch nog verrast. Diezelfde dag immers vergaderend, namen zij de volgende resolutie aan:

1.    Resolutie der Staten van Holland, 29 maart 1625.

2.    G.W.Vreede in Nijhoffs Bijdragen, III, p. 99.

13