Geschiedenis der Portugeesche Joden te Amsterdam 1593-1925

47

grino en Daniël del Valle. Als Parnassim werden gekozen: David Ozorio (President), David Ergas, Jöseph Bueno Bibas, Jozua Jessurun Rodrigues, Abraham Salom, Samuel Athias, Abraham Pharar (penningmeester) en Jacob Barzilay (hulp-penningmeester). Met het Nieuwjaarsfeest 5400 (1639) werd de verbouwde Synagoge plechtig ingewijd en door de Gemeente „Talmud Tora” in gebruik genomen.

Het resultaat dezer Vereeniging was van groot belang, daar reeds dadelijk maatregelen werden genomen om een splitsing in de Gemeente voor altoos onmogelijk te maken. Op straffe van den ban (Cherem) werd bij artikel 2 verboden, in Amsterdam een andere Synagoge op te richten. Niet-Sephardische Joden konden slechts met toestemming van den „Maamad” ter Synagoge worden toegelaten (art. 3); Parnassim zouden steeds hun opvolgers zelf kiezen (art. 6), welke verkiezing twee maal per jaar plaats vond. Het tweemaandelijksche voorzitterschap werd bij loting geregeld (art. 8). De macht der Parnassim was zeer groot: niemand mocht zich tegen hun besluiten verzetten of zelfs schriftelijk protest daartegen aan-teekenen, op straffe van den ban (art. 12). Niemand mocht een geloofsgenoot voor het gerecht dagen, alvorens beide partijen zich tot den „Maamad” zouden hebben gewend om met beider goedvinden scheidsrechters te benoemen. Eerst als partijen niet tot overeenstemming waren gekomen, konden zij procedeeren.

Bij huishoudelijk reglement werd de macht der Parnassim nog nader omschreven: zij konden ieder ongehoorzaam lid der Gemeente verplichten, in het openbaar „van de Theba” vergiffenis te vragen (art. 1), een bepaling, die gelijk wij zullen zien, zeer vaak is toegepast. Dramatische voordrachten of voorstellingen (zie p. 34) zouden in het vervolg niet meer binnen de Synagoge worden gegeven (art. 16). Zonder verlof van den „Maamad” zou niemand boeken, in welke taal ook, mogen laten drukken, op straffe van verbeurdverklaring (art. 37). Verder bevatte dit reglement een aantal bepalingen betreffende de Ceremonieën, het verleenen van eere-functies binnen de Synagoge, enz.

Deze onbeperkte macht van Parnassim had zeker ook haar