Geschiedenis der Portugeesche Joden te Amsterdam 1593-1925

18

1620: 46 (26 kinderen, waarvan 1 Hoogd., 14 vrouwen en 6 mannen)

1621: 40 (28 kinderen, waarvan 3 Hoogd., 6 vrouwen en 6 mannen, waarvan 1 Hoogd.)

1622: 44 (22 kinderen, waarvan 1 Hoogd., 14 vrouwen, waarvan 1 Hoogd. en 8 mannen)

1623: 56 (28 kinderen, waarvan 2 Hoogd., 1 Engelsch, 15 vrouwen, waarvan 1 Hoogd., en 13 mannen) 1624: 77 (29 kinderen, waarvan 1 Hoogd., 27 vrouwen en 21 mannen, waarvan 2 Hoogd.)

1625: 42 (15 kinderen, waarvan 1 Hoogd., 15 vrouwen en 12 mannen)

1626: 27 (15 kinderen, 8 vrouwen en 4 mannen)

1627: 27 (9 kinderen, 15 vrouwen en 3 mannen)

1628: 32 (15 kinderen, waarvan 1 Hoogd., 10 vrouwen [waarvan één van buiten gebracht] en 7 mannen)

Gedurende deze dertien jaren zijn dus (met aftrek der niet-Portugeezen en de van buiten gebrachte) de lijken van 461 personen (220 kinderen, 148 vrouwen en 93 mannen) op de begraafplaats te Ouderkerk ter aarde besteld. Al zullen velen hiervan wel niet te Amsterdam zijn overleden, het kolossaal aantal kinderen (wellicht gestorven door de ontberingen op den langen tocht naar Amsterdam?) wijst toch op een grooter aantal huwelijken, dan het bovengenoemde getal van 31.

De Portugeesche Joden lieten echter hun huwelijken uitsluitend door hun Rabbijnen voltrekken, hetgeen blijkt uit een document van het jaar 1622, waarbij eenige Portugeesche vrouwen door den substituut Haen gedaagd werden voor de Magistraat van Amsterdam, die haar mededeelde, dat haar huwelijken onwettig waren omdat zij zich niet aan de formaliteiten der Wet hadden gestoord.

De „Mahamad” diende toen eene remonstrantie in waarin hij uiteenzette, dat sedert de aankomst der „natie” alhier hare huwelijken steeds volgens het Mozaïsch ritueel waren gesloten, zonder meerdere politieke solemnisatie, zooals zij in de overige plaatsen, waarin zij waren toegelaten, pleegden te doen. Als redenen voor het overtreden der Staatswet