Geschiedenis der Portugeesche Joden te Amsterdam 1593-1925

17

rechtspraak van niet-Joodsche rechters, wat in strijd was met de gewoonten van „al onze broeders in de plaatsen, waar zij zijn gevestigd.” Om zulks tegen te gaan, en ook om het voortdurend lastig vallen van de „Heeren dezer Stad” te vermijden, werd de jurisdictie gebracht bij de gedeputeerden der drie gemeenten en werd bij strenge straffen verboden, klachten bij de stedelijke rechters in te dienen.

Toen Schepenen der stad bij de Portugeesch-Joodsche autoriteiten klachten indienden over jongelui, die zich op straat niet behoorlijk gedroegen, en daardoor aan de rustige burgers aanstoot gaven, voelden de Parnassim der drie Gemeenten het aan hun verantwoordelijkheid verplicht, in elk der drie Synagoges bekend te maken, dat geen der gemeenteleden zich gewapend op straat zou mogen vertoonen; dat, indien zij gestraft zouden worden wegens vergrijpen tegen de landswetten, niemand te hunne gunste zou mogen spreken en dat, tot afschrikwekkend voorbeeld, de namen der gestraften in de drie Synagoges zouden worden bekend gemaakt.

■" In het sluiten en erkennen van huwelijken was den Portu-geeschen Joden groote vrijheid gegeven. In de „Puiboecken” Vinden wij uit de jaren 1598 slechts twee huwelijken van Portugeesche Joden opgeteekend, uit 1599 geen enkel, 1600 drie, 1601 geen enkel, 1602 één, 1603 geen enkel, 1604, 1605 en 1606 telkens twee, 1607, 1608, 1609 en 1610 telkens één, 1611 geen enkel, 1612, 1613, 1614 telkens één, 1615 geen enkel, 1616 drie, 1617 vier, 1618 twee, 1619 één, 1620 twee en 1621—1622 geen enkel. In deze vijf en twintig jaren zouden dus slechts 31 huwelijken gesloten zijn, iets dat bij de toenemende bevolking ónmogelijk is.

Van de jaren 1616 tot 1628 zijn ons het aantal der te Ouderkerk begravenen bewaard gebleven, en wel:

1616: 4 (3 vrouwen en één kind)

1617: 35 (18 kinderen, 9 vrouwen en 8 mannen)

1618: 24 (7 kinderen, 10 vrouwen en 7 mannen, w^raarvan één Hoogduitsche Jood)

1619: 31 (18 kinderen, 5 vrouwen en 8 mannen)

2