Geschiedenis der Portugeesche Joden te Amsterdam 1593-1925

13

zich met een rekwest tot het stedelijke bestuur der Spaarne-stad, waarin zij schreven, dat zij „alhier wel zouden begeren te komen wonen . . . zoo zij met vrije openbare executie van hun religie en leer in de Synagoge mochten leven, als . . . ook eenige van hen te Alkmaar wonende is geaccordeerd.” De vrees, dat men bij inwilliging van dit verzoek ook den Katholieken meerdere vrijheid in de uitoefening van hun godsdienst zou moeten verleenen deed de vroedschap besluiten, het verzoek niet officiéél in te willigen, doch in het belang der stad de Joden oogluikend toe te laten. Dezen waren hiermede echter niet tevreden. Na advies te hebben ingewonnen van den Landsadvocaat Joh. van Oldenbarne-veldt en den „Dienaar des Woords” Joannes Uyten Bogaert, kwam er in November van hetzelfde jaar tusschen de stedelijke overheid van Haarlem en de Portugeesche requestanten een overeenkomst tot stand, waarbij den laatsten algeheele vrijheid in de uitoefening van hun godsdienst werd toegestaan. Zoo mochten zij zich een Synagoge bouwen, ëen begraafplaats koopen, zouden zij op hun Sabbat- en Feestdagen niet voor het Gerecht kunnen worden gedaagd en zouden zij geen onderscheidingsteekenen moeten dragen. Verder zouden zij Hebreeuwsche boeken mogen drukken en een eigen vleeschhal oprichten. Daar deze vrijheden echter eerst van kracht zouden worden, indien zich minstens vijftig families zouden hebben neergelaten, is van een vestiging in Haarlem toen niets gekomen.

Terzelfder tijd vinden wij (Mei 1604) in de vroedschaps-resoluties van Alkmaar, dat aan Portugeesche Joden werd toegestaan, zich aldaar te vestigen, „ende soo gerustelick ende sekerlick blijven ... als andere goede burgeren.”

Eenige jaren later (1610) komt, na onderhandeling .tusschen Burgemeesteren van Rotterdam en eenige Portugeesche Joden, een overeenkomst tot stand, waarbij hun o. a. werd toegestaan, een Synagoge te bouwen. Dat ook bij de Rotterdamsche stedelijke overheid de handelservaring der Portugeesche Joden en de voordeelen, welke hun toelating voor de stad konden opleveren, veel gewicht in de schaal legden, blijkt duidelijk uit de bewoordingen van hun voorstel