waren ingeladen, vertrokken de vrachtwagens, met in elke auto enkele gewapende ss’ers.
Jaren later, in 1964, schreef Herzberg een artikel in de Volkskrant over Mechanicus’ dagboek In Dépot, dat toen net was gepubliceerd. Aan het eind van deze recensie, wijdde Herzberg enkele persoonlijke herinneringen aan Mechanicus’ vertrek: ‘Mechanicus stond op het ap-pelterrein samen met de groep, waarmede hij op transport gesteld was. Daar waren ook vrouwen en kinderen bij. Het was een slecht transport, dat merkte je aan de manier waarop de mensen behandeld werden. Ik liep er langs. Van het wisselen van een woord, laat staan van een handdruk, kon uiteraard geen sprake zijn. We hebben elkaar alleen een paar ogenblikken aangekeken. De hele wanhoop, de hele smart van de vervolging lag in zijn houding, in zijn ogen en om zijn samengeknepen lippen. Hij wist, dat het afgelopen was en dat hij niets meer te “verslaan” zou hebben. Het was nog een wonder, dat hij het zo lang had uitgehouden.’
228