De Arbeidsovereenkomsten in de Diamantindustrie

17

hij zich te voren daartoe heeft verbonden. Bij „aanneming” moet hij werken gaan, omdat hij ’t werk heeft aangenomen. In ’t eerste geval dus moet hij ’t werk aannemen, in het tweede kan hij ’t weigeren. Is bet hem, die in dienstbetrekking is getreden, opgedragen werk geëindigd, terwijl de termijn nog niet is verloopen, dan blijft met den werkgever nog een zekere rechtsband bestaan. Daarentegen: zoodra de aannemer ’t werk volbracht heeft en dat betaald is, dan zijn in ’t algemeen de partijen los van elkaar.

Mr. Drucker heeft dit systeem behouden in zijn Ontwerp van Wet tot regeling van de arbeidsovereenkomst.

Hij noemt in art. 1 „Arbeidsovereenkomst.... de overeenkomst tusschen een arbeider en een werkgever, waarbij de arbeider tegen loon zijn arbeidskracht, geheel of voor een gedeelte, voor zekeren tijd ter beschikking stelt van den werkgever”.

En deze formuleering volgt hij op ’t voetspoor van „verschillende schrijvers”, van wie de economische basis geleverd wordt door Schmoller in zijn „Natur desArbeitsvertrags”.

„Daar ligt nu” — zegt deze laatste — „economisch een groot onderscheid, of eene enkele korte praestatie of een reeks van samenhangende verrichtingen wordt beloofd.

Het. eerste contract, waar eene enkele, spoedig verloopende handeling wordt toegezegd, scheelt heel weinig met de contracten tot levering van de een of andere waar. Duizenden en nog eens duizenden van dergelijke overeenkomsten worden eiken dag en elk uur afgesloten, en wikkelen zich in ’t verloop van denzelfden dag af, soms wel in korter tijd. Die zijn arbeid geeft, heeft met heel verschillende personen te doen, en ook de inhoud dezer contracten is zeer bont ...”

„Scherp hiervan te onderscheiden is de arbeidsovereenkomst, waarvan de grondslag gevormd wordt door eene duurzame arbeidsverhouding, die de heele arbeidskracht van den werkman gedurende geruimen tijd uitsluitend beheerscht. Hier hangt het heele bestaan van den arbeider en zijn gezin van dat contract af . . .”

2