De Arbeidsovereenkomsten in de Diamantindustrie

95

dentie, die verre van praktisch is. Duidelijker spreekt zich Mr. Drucker uit in artt. 44—47.

De opzegging mag alleen geschieden tegen een van die dagen, welke door wet, verordening of plaatselijk gebruik daarvoor zijn aangewezen.

Bij gebreke daarvan mag de opzegging alleen geschieden tegen het einde van elk kalenderkwartaal; is de dienstbetrekking in den loop van een kwartaal aangevangen, dan voor ’t eerst tegen het einde van het volgende kalenderkwartaal.

De opzegging moet minstens veertien dagen vooraf geschieden , en verder ééne week méér, voor elk vol jaar dat de dienstbetrekking geduurd heeft, met een maximum van zes maanden. Slechts bij geschrift of reglement mag hiervan worden afgeweken, mits de termijnen daar voor beide partijen gelijk gesteld zijn.

Is een proeftijd bedongen, dan mag het contract steeds onmiddellijk worden opgezegd. De proeftijd moet voor beide partijen gelijk zijn en mag niet langer duren dan ééne maand.

Nu zijn — met uitzondering alleen van leerlingcontracten — alle diamantwerkerscontracten voor onbepaalden tijd aangegaan, en zouden de artikelen 44—47 dus op genoemde contracten van toepassing moeten komen. En de werkgever in de diamaut-industrie — klovers-, snijders-, slijpersbaas, ja, de arme slijper is ook de werkgever van den versteller — kan niet te voren weten of hij werk zal hebben of niet. Bij werkeloosheid die tijdelijk wezen kan en meestal niet is te voorzien, is het hem on mogelijk zijne knechten in dienst te houden.

Voorafgaande opzegging is in het diamantvak eene onmogelijkheid, tenzij ook de aannemers-werklieden recht hadden op tijdige opzegging. Dan komen de lasten op den juwelier, die ’t misschien ook niet dragen kan, maar in alle gevallen niet zóó zwak staat als de arme werkman, die door den aard zijner industrie gedwongen is, arbeiders als knecht aan te nemen.

Het gevaar bestaat dan evenwel, dat al meer en meer de juweliers zullen overgaan, hun goed te laten fabriceeren in