Het zotte vleesch

De winter was gekomen. Joelend was de wind over de Noord-Limburgsche heuvels en heien gestoken en toen over de Maas. 't Hagelde. En de menschen in de kleine stad waren verbitterd om den strengen winter en liepen s morgens hard door naar hun werk, gedoken in hun pelsen of opgeslagen kragen. Ze stonden nou niet meer stil om n praatje te maken met hun kennissen, als ze uit de vroegmis kwamen, maar groetten alleen en mopperend jachtten ze over de gladde straat naar hun kantoor.

René Veraert was in die dagen in vervoering geraakt voor Annie s portret, dat hij was begonnen. Zij poseerde niet, maar René schilderde de beeltenis uit z’n hart.

Zoo vond Peter hem vaak in extase voor 't treffend gelijkend portret, dat echter met den dag veranderde: eerst was n wit en etherisch wezen tegen n fond van vreemd-tintige chrysanthemen, dan n vergeestelijkt portret in n landschap van boschgroen met eenige bijzondere boomen als groene vlammen, maar dan was ’t Annie tegen n helroode achtergrond, in n lang wijn-rood kleed met witte bloote armen, mooi en slank. Haar gezicht was wit, waarin de groote, donkere oogen brandden en kastanje-bruine haar welfde rond de oorschelpen; de neus was lang en smal, de lippen geestig en rood. Haar kin was zuiver-rond, haar hals wit en deze verging in edele lijn in de wijnroode kleur van ’t kleed.

Bewonderend staarde Peter dan op de schepping van z’n gelukkigen vriend. En als hij hem dan vroeg om mee te gaan, wat loopen, weigerde René, die werken wilde, werken, zoolang hij de kleuren nog zien kon.

Maar Peter was ook heel gelukkig tegenwoordig. Lizzy was met heel veel andere meisjes van de fabriek ontslagen geworden: bezuinigen. Nu had Peter haar den heelen dag bij zich, want in de Beurs bediende ze niet meer. Ze waren als n jong-gehuwd paar.

Ook bij hun moest natuurlijk bezuinigd worden en Peter mocht geen sigaretten meer koopen, maar moest ze zichzelf rollen, dat was veel goedkooper. Maar ’t hinderde Lizzy af en toe, dat ze niets meer verdiende en natuurlijk ook niks inbracht. Peter had ’t abonnement