Vught, dertien maanden in het concentratiekamp

Louw verlaat zo gauw mogelijk het gedrang en gaat achter de barak in de zon zitten.

„Zo vriend, aan het zonnebaden ?” ff Ja, zo je ziet. Nog een paar minuten, de bel kan elk ogenblik luiden voor het middagappèl. Hoor, daar heb je hem al.” Louw staat op, maar zijn maat blijft rustig zitten. „Maak je toch niet te sappel” zegt hij onverschillig, als er gewerkt moet worden, laat de moffen het dan zelf doen.” „Wil jij hier dan blijven?” „Ja natuurlijk, alleen ’s morgens om zes uur, ’s middags om twaalf uur en ’s avonds om zeven uur is er appèl, de overige keren wordt niet geteld.” „Is het niet gevaarlijk om hier te blijven zitten ?” „Wel neen, ik druk hem iedere middag.” „Wat ga je dan de hele middag doen ?” wil Louw weten. „Ik ga bietsen, of schooien kun je het ook noemen. Een zwervende hond vindt altijd nog wel wat.” Daar de man er geen prijs op schijnt te stellen, dat Louw met hem mee gaat, blijft deze nog een uurtje in de zon zitten en trekt dan op onderzoek uit.

Als de kat van honk is, vieren de muizen feest, is een oud gezegde. Dat geldt ook voor de drie Haftlingen, die van de afwezigheid van den blokoudste dankbaar gebruik maken, om in het wasruim een paar georganiseerde aardappels te poffen. Ai, dat ruikt best. Ongevraagd wordt Louw medepofgenoot. Een gevangene, die af en toe bij de deur gaat kijken of er onraad is, geeft hem een paar Pellkartoffeln. Een ander voorziet hem van raad. „Niet te veel eten, vriend anders krijg je een abonnement op de W.C.” Louw knikt begrijpend en begint op de hevig snorrende kachel te poffen. De anderen, die niet meer als een door henzelf opgelegd rantsoen durven eten, gaan bij de kachel zitten suffen. Wat heerlijk deze schijnbaar volmaakte rust... Haastige stappen op het barakstraatje doen hen echter overeind springen. Een Haftling uit een andere barak komt hen waarschuwen; „De officier van dienst inspecteert de barakken”. „Sodemieter, daar heb je hem al” roept iemand. „Gauw het achterraam uit.” In een wip zijn ze door het raam gesprongen en naar alle kanten verspreid. Samen met een medegevangene heeft Louw zich achter een paar struiken verscholen. De aardappels, die hij nog net bij-