Vught, dertien maanden in het concentratiekamp

„Nog iets bijzonders ?”

passen en persoonsbewijzen in hun zak. Als hij weer vrijkomt, begint hij weer opnieuw. Hij zal de moffen bevechten waar hij kan. Met haat in zijn hart kijkt Peter een in de verte fietsende soldaat na. Wacht maar vriend, mijn tijd komt ook. Het is spoedig uit met je „Herren”-illusies. Berlijn gaat van de kaart en Hitler komt aan een lantaarnpaal te hangen. Zo denkend wendt hij zich tot een Haftling, die tegen een barak geleund een courant zit te lezen. „Nog iets bijzonders ?” De Haftling, die Dolf de bijbelverser blijkt te zijn, kijkt geprikkeld op. Vervelend, als je zit te lezen en iemand leidt je af. Het van spanning getuigende gezicht van Peter ziende, houdt hij echter een afwijzend antwoord terug. „Kom naast me zitten, maat. Neen, niets bijzonders. Of ja, eigenlijk wel, maar je kunt er niets van op aan. Die Duitsers schrijven zo veel en wij, Hollanders, vliegen zo vaak ergens in; wat ook heel goed te begrijpen is. Wij willen zo graag iets lezen, dat voor ons voordelig is. Maar wacht, ik zal je wat voorlezen. Hier staat, dat Turkije de vrijheid wil behouden om met Engeland zaken te doen en zich niet door andere banden dan de met Duitsland gesloten handelsovereenkomsten wil laten binden. „Wat denk je daarvan V* Wat Dolf er zelf van denkt hoeft hij niet uit te leggen. Peter staat al in vuur en vlam en zegt woedend: „Die Turken zijn demagogen. Waarom komen ze niet voor de dag 1 Nu moeten ze ook de oorlog aan Duitsland verklaren.

88