Vught, dertien maanden in het concentratiekamp

kinderen spelen daar op dat grote plein! Zeker wel honderd. Zij rijden in speelgoedauto’tjes dat het een lust is. Even aan die verpleegster vragen wat dit betekent. Een beschaafde vrouw staat hem te woord.

„Het is wetenschappelijk vastgesteld, dat er een weg is om een betere mens te vormen, nl. door de opvoeding en door de uitvoering van de wetten, die een rechtvaardige samenleving garanderen. Wij zijn met de opvoeding belast.”

„Zo,” zegt Louw, „dus dit is eigenlijk een soort gesticht?”

„Neen, onze opvoeding heeft niets met vrijheidberoving of dwang te maken. De kinderen genieten hier een vrijheid, groter dan U zich wellicht kunt voorstellen.”

„Dat kan zijn,” zegt Louw, „maar ze missen toch de moederliefde.”

„Dat is niet juist,” antwoordt de vrouw, „ik zou U dat kunnen bewijzen. Maar om alles aan te tonen zou ik U nog heel wat moeten uitleggen en daar is nu geen tijd voor. Genoeg is voorlopig, dat de ouders, door hun ingrijpen in het geestelijk groeiproces van het kind veelal meer kwaad dan goed doen. Een mensenkind is een eenvoudig wezen, dat door de juiste behandeling zich kan ontplooien en door een verkeerde voor het gehele leven bedorven kan worden.”

„Zijn alle verpleegsters, die ik hier zie, in een spoedcursus opgeleid ?”

„Ja, maar zo’n cursus is niet eenvoudig. Er wordt van de vrouwen heel wat verlangd. Zij moeten alle wetten der moderne opvoeding op hun duimpje kennen. Het is prachtig werk, maar eist een helder inzicht en een voorbeeldige levenshouding. Ons doel is: ieder aan onze hoede toevertrouwd kind een geestelijk fundament te geven, waarop het later verder kan bouwen ter verkrijging van een persoonlijk harmonisch geheel.”

„Maar hoe zit dat dan met het geloof, zijn al deze kinderen goddeloos ?”

„Neen, maar het godsbegrip wordt hun op een heel aparte manier bijgebracht. Angst mogen onze kinderen niet hebben. God is liefde, van dat standpunt gaan we uit.”

„Ja, maar wat zegt de kerk daarvan ?”

77