En wat een minderwaardige daad dit was,
Beseften we allen veel later pas.
De maatregelen kwamen zeer hard aan,
Een zware beproeving moest worden doorstaan.
Acht uur binnen, niet meer reizen, verboden borden.
Vernederd moest dit volksdeel worden.
Dit was nog niets vergeleken,
Bij de nu volgende schurkenstreken.
Het Was waarlijk een duivelsplan,
Geheel Nederland sprak er schande van.
Wat was er namelijk bevolen ?
Alle Joden gedeporteerd naar Polen.
Arbeiden zoogenaamd, kind, vrouw en man,
Maar hen vernietigen, was vooropgezet plan.
Doch niet alleen gezonden moesten er naar toe,
Maar ook zieken, oude invaliden, en hoe !
De S.D. haalde ze gewoon uit ziekenhuis en gesticht.
Ze werden als misdadigers van bed gelicht.
Dat er van hen, de meesten■ zijn omgekomen,
Kan als zeker worden aangenomen.
Ze werden al, over de grens van Nederland
Afgemaakt, door laffe moordenaarshand.
Want moorden is Mofs lust en leven
Daar hebben ze helaas al veel bewijzen van gegeven.
De meubelen, huishoudgoederen, enzoovoort,
Welke aan de Joden hebben toebehoord,
Werden door de Duitschers gekonfiskeerd,
En naar •hun Heimat getransporteerd.
Daar werd het aan ״ausgebomden" cadeau gegeven,
Als ,,liebesgaben" ten bewijze van Hollands medeleven.
Betreffende gemengd gehuwden, werd het stilzwijgen bewaard,
Maar hun, werd de Poolscihe reis bespaard
Doch in de plaats hiervoor, ontsproot uit de brein der Nazi
Iets monsterachtigs : De sterilisatie.
Bij. niet opvolgen van dit Duitsöhe bevel
Gingen ze als straf, ook naar de Poolsche ׳hel.
En zoo greep het verfoeide Nazisme
Steeds verder om zich heen, met zijn sadisme.
Maar vele Nederlanders, hoe groot gevaar ze ook mochten loopen
Stelden hun huizen voor hun medemenscih open.
Als opgejaagd wild, vond men daar een tphuis,
Onttrokken aan 't oog van het Nazigespuis.
Hier gaf men eten, daar gaf men een bed,
En zoo werden duizenden levens gered.
Een voorbeeld zoo kranig, een voorbeeld zoo goed,
Eerbiedige dank, voor deze dappere moed.