De joden in Amsterdam

A. Antonovsky heeft in zijn artikel „Toward a Refinement of the „Marginal Man” Concept”¹ getracht een verfijning aan te brengen in het concept van Park en Stonequist en komt daar tot de volgende karakteristieken:

1.    Two cultures (or subcultures) are in lasting contact.

2.    One of them is dominant in terms of power and reward potential. This is the non-marginal culture of the two, its members are not particularly influenced by or attracted to the other, the marginal culture.

3.    The boundaries between the two are sufficiently permeable for the members of the marginal culture to internalize the patterns of the dominant culture as well as that of their own.

4.    These patterns, in their entirety, cannot be easily harmonized.

£. Having acquired the goals of the non-marginal culture, members of the marginal group are pulled by the promise of the greater rewards offered.

6.    The barriers between the two tend to be hardened by discrimination from the one side, and by pressure against „betrayal” from the other.

7.    Marginality acquires particular intensity when the clash persists through more than one generation.

Voor ons lijkt een nadere bespreking van het tweede punt van groot belang. Hier wordt een sociaalpsychologische factor naar voren gebracht, namelijk het begrip „reward”, de beloning, een subjectief begrip in een overigens objectief beschreven sociale situatie. De marginale mens weegt als het ware af welke groepsvormen en welke waarden hem in zijn leven een betere beloning geven. Hierin kunnen in de loop van één of meer generaties en ook van een mensenleven verschuivingen in waardering ontstaan.

De niet-marginale mens daarentegen neemt als vanzelfsprekend aan dat de hoogste waarde die in zijn groep geldt, de hoogste waarde is; ja, dat het lidmaatschap van zijn groep reeds een hogere waarde vertegenwoordigt dan dat van de vreemde groep. De marginale mens twijfelt; zijn eigen groepscultuur is niet meer vanzelfsprekend. Hij is ook niet zeker of hij permanent geaccepteerd wordt door de domi-

Child” het begrip marginale mens hoofdzakelijk beperkt tot „the more privileged people within the underprivileged group, or those people whose open or secret intent it is to pass the line, who are in the position of what the sociologists call „marginal man”.

¹ In: Social Forces ~ 19$6/57, vol. 3^, p. £j.

iS