Storm uit het Oosten

★

Legenden die hun vleugels openvouwen en roepen duizenden gestalten op, zo zijn de eeuwen die soms in de blauwe stilte der nachten ’s mensen harteklop doen huiveren; hij tast met zijn gesloten ogen de koele wereldruimte af en ziet hoe levensvormen zich ontbloten, zo zuiver als hen nooit de morgen gaf.

Men moet de wereld als een droom ervaren, eer men de stem van haar wezen verneemt, een fluisteren dat nooit iets zal verklaren, maar dat de dingen helder maakt en vreemd. En wie zo in de nacht heeft neergelegen, weet dat geen stad op aarde wordt gebouwd, tenzij twee ogen diep in de verzwegen gronden van het bestaan hebben geschouwd en werden aangeraakt door visioenen, waaraan de hand een vorm verlenen moet die staande blijft in de grote seizoenen der eeuwen die een volk doorschrijden moet. De lijnen van de stad der grachten tekenen tegen de horizon der naar de hemel reikende gedachten een sterrenwolk, een stralend bastion, omdat daar in die stad uit alle streken leven als licht tezamen is gevloeid, omdat daar menselijke stemmen spreken een taal die dieper dan het hart ontbloeit, uit de kiemcellen van het onbewuste, en boven enkeling en generatie uit langs alle aardse en hemelse kusten

7