Storm uit het Oosten

★

Zij vielen binnen in een voorjaarsnacht; de aarde lag te rijpen in een mist van warme, moederlijke levensgeuren; de hemel droeg een bruidsgewaad van licht; de Oosterkim hield zachte schijn gevat als water in de holte van haar mond; de slaap lag als een dun, doorzichtig vlies over het leven van millioenen mensen wier adem door de dellingen der nacht haar sluierstem bewoog als een rivier.

Het was de laatste nacht waarin een volk de velden van de droom was ingedwaald zonder een angstige terugblik naar de uitgebrande puinhoop van de dag.

Want eer de nieuwe morgenschemering haar nevel spreidde op de horizon snelden er honderden metalen paarden de stilte van de open hemel in; hun ratelend geblaf, de donderslagen die zij als zuilen in de ruimte plantten, waren de eerste maten der muziek die vijfjaar lang de stormloop van de dood op Nederlandse grond zou begeleiden.

De vrijheid vluchtte met de Oostenwind over de zee en liet het volk alleen, wegkrimpend voor het doffe hielgetrap ener ‘ontmenselijkte slavenhorde, een legerschaar wier hart was doodgedrild.

De worgengel schoot over Nederland,

26