Scheppingsdroom

200 hoog en eenzaam als geen schepsel ooit geweest is. In uw lichaam staat ontplooid de zachte bloesemknop van het gevoel, dat immer tast en huivert naar het doel.

En op uw netvlies brandt een vergezicht, dat het verteren zal. Gij houdt gericht over de spanning die dit leven drijft.

Zie toe, dat u geen ding verborgen blijft!”

De knaap lag neergedrongen in gekreun tegen den grond. Hij hoorde het gedreun van de creatie bonzen door zijn hoofd, en in dat stage kloppen was gedoofd de stem van het nabije. Hij bezat niets dan zijn lichaam, en zijn kreunen bad om de voleindiging van wat hem zou vergiftigen, voortdurend in de kou terugstooten van het onvatbaar zijn.

Maar o, de hooge brand, de witte pijn van weten, die hem schroeide, het geluk van te geschapen zijn en wetend stuk te gaan aan het doorgronden, en voorgoed dat sluipvergif te dragen in het bloed.

43