Scheppingsdroom

met stille dingen, aanstonds zou zijn lijf verscholen liggen in dat nauw verblijf, terwijl voorbij zijn raam de nacht zou vlagen en golven door de wereldruimte jagen.

Zijn vingers lagen bleek op het kozijn en kromden zich, alsof een wreede pijn sneed door hun pezen. Eensklaps, met een ruk trok hij zich achterwaarts en scheurde stuk de aarzeling, waarin hij was gekneld.

Zoo komt een paard den einder uitgesneld, dat wierp den last van zijn berijder af.

Nooit suisde het gewaai zoo klaar en straf hem langs de schoften, als een bliksemschicht doorklieft zijn glanzend lijf het jonge licht.

29