Scheppingsdroom

Dan kraakte weer de ladder en de knaap betrad het woonvertrek. Een zoete slaap begon te stroomen onder het plafond, langzaam en eeuwig, of de blinde zon de dingen slechts bezweren wou tot rust.

En ook het pangespetter was gebluscht, de moeder slofte binnen met de spijs, woordloos en traag, als kwam zij van een reis naar verre landen eindelijk terug.

Damp wolkte van de schotels en bleef stug drijven boven de wachtende gelaten.

De knaap zag hoe gerust de vier daar zaten, geborgen in het warme van hun eigen gemeenzame bestaan, dat zich in zwijgen dieper onthulde dan in eenig woord.

Geklik van eetgerei plantte zich voort van bord tot bord, en het goudkleurig meel der aardappels gleed langzaam door de keel der etenden. Zij wisten niet meer dat zooeven nog hun lijf geroepen had om voedsel. Aan de onbewogenheid der hitte werd hun lichaam weggevlijd.

Een van de broers rekte zich zuchtend op, hoog op zijn armen wies een blauwe knop

18