Scheppingsdroom

meer weten hoeft en even eeuwig is als dag en nacht en licht en duisternis.

Zij reikte naar een glas met boschviolen, die stonden op een schaduwplek verscholen, en zette hen te blinken in de zon.

De zachte klank van geel en paars begon plots op te leven als een kinderlied, men hoorde het reeds lang, maar wist het niet. Dit alles was geluk, hij stond verbaasd tusschen de kleine dingen, die hij haast verlaten moest. Hij stak zijn vingers in het licht rondom hem, als een witte spin hing daar zijn hand te tasten in de lucht, die wilde hij bestreelen als een vrucht, voorzichtig raken aan de weelde van de atmosfeer, gelijk een jonge man, die voor het eerst een vrouwenhuid beroert en voelt door dit mysterie zich ontroerd.

De moeder zat, gebogen en vergrijsd, maar door het open venstervlak omlijst, baadde zij in een vloed van jongen dag, en op haar moe gelaat bloeide een lach, een stille rimpeling van zuiver vuur.

Toen werd het ook den knaap zoo stil en puur te moede, dat hij dezen dag vergat en als een droomend kind terzij haar zat.

14