Het lied van de olifant

De olifant inmiddels zwom — nog steeds had hij de lasso om — doldriftig door de oceaan en trok de heer achter zich aan.

Rondom hem klonk een luid geween, want waar de olifant verscheen, daar sloegen alle schepen om door het geweld waarmee hij zwom.

Hij zeilde langs de kust van Spanje.

De golven met hun witte franje stortten verwoed op rots en klip en beukten hen tot gruis en slib.

Ook Portugal kreeg nu een beurt.

Het werd haast uit elkaar gescheurd.

,,’t Kan mij,⁵⁵ dacht onze held, „niet deren. Ze moeten het maar repareren.⁵⁵

Hij zwaaide even met de doek, die hij verstopt had in zijn broek, als wou hij zeggen: „Mensen, kijk, ik ben een hele dikhuid rijk!⁵⁵

Daar kwam reeds Frankrijks kust in zicht. Ook hier deed d⁵oceaan zijn plicht.

De golven, als met reuzentand, verslonden brokken van het land.

Misschien door sympathie geplaagd, heeft d⁵ olifant zijn vaart vertraagd. Misschien ook zwom hij minder ras, doordat hij buiten adem was.

12