Figuren in het zand

schurken. Zetten elke week een nieuw soort reclame op touw. Gaven bij vijf pond van dit, nog een pond cadeau. Schonken bij een zakje van dat, een reep chocolade. En de prijzen waren werkelijk laag. Daar kon een kleine winkelier niet tegen op.

Uiterlijk fatalist, brandde hij innerlijk van drift tot verzet. Ja, zijn bazen en collega’s hadden het geweten, in zijn jonge jaren, dat hij een driftkop was. En hij zelf had het toen ook geweten. Maar lange jaren van voorspoed had hij er niet aan behoeven te denken, misschien wel gedacht, dat hij zijn leven in rust en bezadigdheid zou voleindigen.

Dirk Hartvelt, directeur van de N.V. Ko-lonia, dacht, dat hij met zijn kop de heele wereld in bedwang kon houden. Alberts, zijn miniatuur-tegenstander, dacht, dat hij met zijn kop, als 't moest, de heele wereld kon trotseeren.

Het was geen tweegevecht tusschen hen. Ze zouden elkaar nooit onder de oogen krijgen. Toch werd het een heel aardige geschiedenis, met dat filiaal daar in de Vloedstraat.

69