Figuren in het zand

— Voor mij? En voor jou dan toch ook?

— Voor mij zal het ook wel aanbreken. Dries lachte.

Helaas, was ze maar wat vlugger van begrip. Ze keek Dries aan. Maar haar intuïtie openbaarde haar iets van de waarheid. Dit was geen geluk. Het leven had haar vast. Het had haar in deze richting gedreven. Het moest goed worden. Ze had hem alles gegeven, wat ze als dierbaar beschouwde. Maar was hij wel de man, waarvoor ze hem hield?

Dries had zich mogen feliciteeren. Hij was niet op weg dominee of biechtvader te worden. Anders had Louise nu niet zitten piekeren. En ze deed het nog, toen ze naar boven klauterden. En ze deed het nog toen ze wegreden en toen ze afscheid van hem had genomen.

— Auf baldiges Wiedersehen! riep hij haar na.

De zee dreunde tegen de kust. Zij hadden in de duinen gelegen en hun sporen waren er al verwaaid. Ook aan het strand hadden zij gelegen en de wind woei de

66