Figuren in het zand

Pa en ma Van der Kooy hadden belangstellend naar Louise’s aandeel in het gesprek geluisterd. Er waren al heel wat woorden over haar tennispartij met den jongen Hartvelt vuil gemaakt. Nu was Van der Kooy den laatst en tijd wel ietwat milder ten opzichte der Hartvelts gestemd. De bank, waarvan hij mede-directeur was, floreerdetegenwoordig heel wat minder dan de Kolonia. Verleden week nog had hij de balans van het grootwinkelbedrijf onder de oogen gehad. Waarlijk om een puntje aan te zuigen! Maar stand is stand, nietwaar?

Echter hadden de Van der Kooys op-gemerkt, dat Louise, wanneer de conversatie op Dries Hartvelt kwam, een onverzettelijkheid en vuur toonde, die ze niet bij haar hadden vermoed. Dat, tezamen met de financieele omstandigheden van Hartvelt, stemde hen zachtmoediger, dan volgens hen eigenlijk oorbaar was.

Mevrouw Van der Kooy had zelfs al te doen gehad met Louise, de laatste twee dagen. Want ’t kind piekerde ergens over. Ze hoefde niet te vragen waarover, al kon zij het nu eenmaal niet laten.