Figuren in het zand

hij in gezelschap van dames was bespeurde, en verstond ook de kunst, personen van het vrouwelijke geslacht door zijn gezellige en soms meesleepende conversatie te boeien.

Het was reeds in dien tijd, dat hij een zekere levensmoeheid bij zichzelf constateerde, wat bij dergelijke jongelieden meer pleegt voor te komen. Dries had zich echter door de een of andere grillige neiging sinds korten tijd zoozeer ingeprent, dat hij tot de afdalende lijn van het geslacht, dat nog maar nauwelijks was opgeklommen, behoorde, dat de levensmoeheid zich als een permanente, langzaam voortvretende kwaal in hem nestelde.

Ook dit droeg er toe bij, hem van universitaire studie afkeerig te maken. Het liefst had hij willen blijven droomen, lezen en minnekoozen. Maar de familie zou dat zeker niet hebben gedoogd en Dries sprak er dan ook niet over.

Zoo was hij op een goeden dag op het kantoor van de N.V. Kolonia beland. Dirk, de directeur, had hem voorgesteld aan alle belangrijke personnages op kan

²3