Figuren in het zand

doel je? vroeg Dries, die den ander direct door had. Maar de jongen voelde zich ietwat beschaamd en stotterde: — Nou ja, zoo anders — ik weet niet — net of je geen familie van ze bent... — Dat kan ook best, had Dries gelachen. En toen: — Ja, jó, de decadentie schrijdt snel voorwaarts in onze familie.

's Avonds na het feest waren deze woorden, die hij er eigenlijk gedachtenloos had uitgegooid, hem weer ingevallen. Zij vormden feitelijk het Leitmotiv bij alles wat hij in den volgenden tijd dacht en deed.

De eerste maanden na zijn H.B.S.-periode had hij zalig doorgebracht in een kleine plaats bij hei en bosch. Veel boeken — romans en gedichten — had Dries meegesleept. Want hij was destijds een zeer romantisch en hartstochtelijk lezer. Ook had hij er verschillende meisjes gevrijd, die met hem in 't zelfde pension waren. De hoekigheid, die den anderen Hartvelts aankleefde, zelfs den machtigen directeur, was hem inderdaad geheel vreemd. Hij bewoog zich gemakkelijk, had een aller-innemendsten glimlach, zooals hij wanneer

22