Grondtoon

Kinderen

Water, met de kinderen ontwaakt,

zee, uit de nacht ontsprongen. Er blinkt goud

in mijn gedachten terwijl ik hen tussen

de doorwaaide vensters heen en weer zie gaan,

wezens zonder zwaarte, morgenvogels,

van zoveel liederen vervuld

dat zij in geen mensenleeftijd

uitgezongen raken. Lang voorbij

het sluiten van mijn ogen hoor ik nog

hoe hun geluk de zee blijft overstemmen

en meetrilt met de sterren in het niet.