Grondtoon

Frankrijk

Ik zit alweer met Frankrijk aan mijn voeten.

Een dag gaat open in mijn oogopslag.

Kerken en bossen rijzen op hun knieën boven het misten van de horizon.

Rechts gromt de zee. Links balt de aarde langzaam haar lichaam tot gebergten. Sneeuw begint haar dodenwacht. De prehistorie houdt haar tanden in het stenen vlees gedrukt.

Op vlagen warmte glijd ik naar beneden.

De mist verbrandt tot ruimte. Halfverdronken kapen met parelsnoeren voor hun borst houden de fundamenten overeind tegen de blauwe stormloop van het zuiden.