Stormen en stilten

VERWEER

Snel, door de woorden heen,

stoten naar de nachtrots van het zwijgen,

waarop de schepping rust;

het hart niet meer geloven en de hand

vergeten laten dat zij ooit

naar vleugels heeft gesnakt;

en in de ogen de herinnering uitwissen

aan spiegelende zeeën, bomen vol

bewegend licht; de voeten schrap

tegen het ritme dat hen al te lang

tot renboden des hemels heeft gemaakt.

68