NACHTVOGELS
Nachtvogels hangen onbewegelijk in mij te staren, donker ogenvuur dat doordringt in de gronden van mijn hart.
Soms, langs de straten gaande, weet ik niet of tijd en licht mij langer zullen dragen dan de seconde die mijn voet doorschrijdt.
Ik poog mij aan de grenzen vast te houden,
die ergens moeten liggen in het wit
der atmosfeer, ik voel mijn voeten glijden
onder mijn lichaam, ik verhef mij weer en zie de vogels in mijn schedel hangen met donker ogenvuur, diep in mij neer.