IN MEMORIAM GERRIT ACHTERBERG
Landmeter der oneindigheid,
niet langer zet gij lijnen uit
van kim tot kim en wandelt over
trillende koorden door het licht;
niet langer vraagt uw stemgeluid
aan alle hemelen naar de gestalte
die nimmer van uw radarscherm verdween.
Uw ziel waaraan het kosmisch kengetal zo fel werd toegefluisterd dat zij het een leven lang herhalen moest, is in een ij Ite uitgeworpen die haar geen adem overliet.
De sleutelwoorden van de wetenschap vervallen weer tot de metalen koelte van hun geboortestaat nu gij ze niet meer op jaagt in de hartstocht van uw vers tot iedere formule als een kern van vuur rondom de aarde snellen blijft.
Het cyclotron van uw gedicht staat stil. Mutaties, sinds de eeuwigheid op til en schier aan onze zintuigen ontsloten, zijn met uw wezen in het niet gestoten.
53