Verloren droomen

Titel
Verloren droomen

Jaar
1939

Overig
poezie

Pagina's
92



HET ZIEKE KIND

Hoe langer hoe stiller werd het kind, hoe langer hoe witter.

Het lachte soms, omdat het werd bemind, maar verder was het alles bitter.

Ik keek in de oogen, die te groot stonden in het ziek gelaat, en zag de schaduw van den dood, en dacht: het is misschien nog niet te laat. . .

Het kind liep langzaam door den tuin, en hoestte eens en bleef dan staan en uit de verte woeien geur van duin en zee en heel de wereld aan.

Des avonds, in het witte bed, scheen het geheel verloren.

Heel even maar — dan hoestte het en leefde als tevoren.

28

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.


Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)

Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.