ZOMERREIS
Het land. Elke dag loopt het even hard als wij. Het is met ons op reis, houdt overal stenen en bomen omhoog, doet ons dorsten naar rimpelloos water en ligt des avonds met verborgen hoofd te hijgen in een sterrenschijnsel dat nergens thuishoort. Aanstonds gaan wij holle kamers binnen, sluiten deuren, zien vreemden in de spiegels staan en leggen ons zonder omzien te slapen.