Europa

IV

H

JL JlERINNER u het wonder van die dag: gij liept te dromen door de kleine stede, het zonlicht trilde als een vloeiend rag, dat alles met een gouden glans bekleedde. Waar was de tijd gebleven in dat uur?

Uw zinnen waren aan haar macht ontgleden, gij werdt gedompeld in het helder vuur dat stroomde uit de grot van het verleden. Niets wat de brakke geest van een geslacht, dat aan het ogenblik zich heeft versmeten, als werkelijk ervaart, bezit een macht zo hartvervoerend en van zulk een hete, kuise geweldigheid als wat zich daar geopend heeft aan uw verrukte ogen, gij werdt de poorten van een rijk gewaar, dat hoger dan de hoogste hemelbogen zijn heerlijkheid verheft; door steen en glas joeg als een reine tempelvlam een bloeien, dat hen herschiep tot een onaards gewas, welks opvlucht in de hemel scheen te groeien.

21