Europa

het zaad van stille overgave was;

zij werden dieren zonder recht of zede,

een aan de slavernij vervallen ras,

dat men naar welbehagen kon vertreden.

Zelfs in hun kinderen ontstond niet meer de wonderlijke bloei van pril beleven, die maakt hen tot verkorenen, aleer zij zich aan dode arbeid overgeven.

In schimmelige sloppen werd hun jeugd verteerd, eer zij haar volheid kon ontplooien, reeds greep hen de fabriek, om hun naar vreugd en zon hakende lichamen te kooien.

Zij kenden niet het varen van de wind, het schuchtere bewegen van de bladen, het suizen dat het hart met droom omspint en naar de zin van het bestaan doet raden. De jaren werden hun een zwarte grot, waardoor zij op hun knieën voorwaarts kropen, er restte hun geen heugenis van God, alleen in drankvisioenen ging soms open een wereld van verbijsterend genot; de blinde morgen deed hen weer ontwaken tot de ondragelijkheid van hun lot, de laatste vonken in hun ogen braken,

11