De ondergrondse

niet van zijn stuk brengen. Hij ging weer voor zijn plattegrond staan, niet meer op goed geluk, maar bezield door zijn drang tot systematisering. Daar de bebouwde kom niet in aanmerking kwam, concentreerde hij zich op de open terreinen rondom het eigenlijke dorp. Hij had opeens het gevoel alsof hij die terreinen, bestaande uit strand en duingebied, voor het eerst zag. Er was hem een licht opgegaan en dit licht onthulde hem de oplossing van het huisvestingsprobleem van de Wereldraad. Koch drong de vreugde terug die bij deze openbaring in hem opwelde. Er stond hem een zware tijd te wachten eer de oplossing die hij in de geest had aanschouwd, tastbare werkelijkheid zou zijn geworden. In het diepste geheim zou hij een grote geestelijke en lichamelijke inspanning vergende onderneming tot een goed einde moeten brengen. Hij had er nog geen idee van hoe dit moest gebeuren, alleen dat het moest gebeuren. Eén ding was zeker: deze taak zou zijn levenswijze ingrijpend veranderen, hem noodzaken af te wijken van de weg die hij dagelijks volgde. Inmiddels was hem het begrip kosmisch wat duidelijker geworden - nog wel zonder dat hij een boek had ingekeken. Dat afwijken van een lang gevolgde weg bijvoorbeeld had iets kosmisch; het betekende een ander levenssfeer en een andere omloopsnelheid. Zijn in de afgelopen maanden verworven attributen bleef hij echter trouw. Die waren feitelijk de voorboden geweest van de verandering die nu inzette.

Het begon ermee dat hij de eerstvolgende woensdagmiddag niet in zijn kamer doorbracht, maar buitenshuis. 'Ik ga voortaan wat meer de frisse lucht in’, had hij tegen zijn vrouw gezegd. Zij had daar al lang op aangedrongen en was blij dat hij eindelijk haar raad opvolgde. Het weer was goed, een rustige middag, waarin zijn wandelstok niet detoneerde. Koch bewoog zich echter niet voort als een rustige wande

78