van zijn stappen te onderscheiden, maar het tumult maakte dit onmogelijk. Neerstortend puin. Te midden daarvan moest hij, Koch, een onderkomen stichten, een door geen stormen aan te tasten kluis waarin het hart van de wereldbeweging kon kloppen. Vóór hij insliep werd hij geplaagd door de gedachte dat hij eigenlijk niet zo heel veel wijzer was geworden. Maar dat hij zich tegen zijn nog verzwaarde taak opgewassen moest tonen, leed geen twijfel.
74