De ondergrondse

blijfsel van een matrozenblouse, zou na een grondige bewerking met een poetsmiddel als een gouden eremedaille kunnen gelden. Enige exemplaren met een groot gat in het midden zouden na voltooiing van de ondergrondse aan de uitvoerders van het werk worden toegekend. De zwart en wit gevlamde knoop van een damesmantel maakte op Koch een krijgshaftige indruk en zou dus voor een militaire onderscheiding kunnen dienen. Bij dit alles hield hij steeds voor ogen dat het geen definitieve vormen betrof, maar voorafschaduwingen van werkelijke, door ieder au sérieux te nemen eretekenen. Eindelijk sloot hij het kistje, waarop nog vaag de woorden Flor fina waren te lezen, een tekst uit dagen toen kwaliteit nog in aanzien stond en in een niet voor iedere botboer begrijpelijke taal werd aangeprezen. De uitgezóchte knopen deed hij in een enveloppe die hij in een la van zijn bureau legde. In gedachten betitelde hij deze la met kanselarij, een vondst waarmee hij zeer ingenomen was, totdat hem te binnen schoot dat zijn orde geen naam had. Wat was een orde zonder naam? Wat geen naam had, bestond niet. Ook hier moest het tot een voorlopige oplossing komen, totdat de orde officieel was gesticht, waarbij Mr. Van der Beeks juridisch advies onontbeerlijk zou zijn. De voorlopige oplossing lag besloten in de naam Universele Orde. Om toch iets van zijn voldoening vast te leggen, grifte hij met een speld de letters u en o in zijn zwarte knoop. Niemand zou hem ooit naar de betekenis daarvan vragen, want indien de knoop zelfs reeds onopvallend was, de lettertjes waren alleen met behulp van een vergrootglas te onderscheiden. Dit belette Koch niet er nog een andere interpretatie van te geven, namelijk Uw Opperheer, wat overdreven mocht lijken, maar in het dorps-milieu volstrekt verantwoord was.

Op dat ogenblik dacht hij nog eens goed over Piets medede

56