De ondergrondse

tieke codeverkeer van onschatbare waarde zijn, maar ook in de privésfeer kon het zijn nut hebben. Men waande zich beschermd door het briefgeheim, maar hoe vaak zouden er poststukken doorgelicht worden? De plaatselijke postdirecteur en zijn personeel, tot de jongste hulpbesteller toe, vertrouwde hij in dit opzicht voor geen cent.

Koch vouwde het blad met de magische formules op en deed het in de enveloppe die pas na zijn overlijden mocht worden geopend. Eerst wilde hij de brief in zijn binnenzak stoppen en voorlopig bij zich houden. Hij had immers geen enkele garantie dat er niet vannacht al in zijn werkkamer zou worden ingebroken. Bij nader inzien legde hij hem toch maar in een van de mappen. De kans op inbraak was kleiner dat het gevaar dat hij op straat overreden werd en door al te gedienstige helpers gefouilleerd. Nauwkeurig afwegen van risico’s was een van zijn voornaamste verplichtingen en hij meende dat hij daaraan in dit geval had voldaan.

49