De ondergrondse

voorstander van Kochs plannen, niet uit liefde voor Kochs woonplaats, maar omdat wat daar gebeurde andere plaatsen als voorbeeld ter navolging zou kunnen dienen. Het had Koch eerst verwonderd dat Van der Beek zijn plannen kende, maar zijn verwondering zakte af bij de gedachte dat de hele onderneming gekenmerkt werd door een realiteit die vreemder was dan de fantasie kon verzinnen. En per slot had hij uit de honderden advocaten die Nederland telde, niet toevallig, maar op grond van innerlijke verwantschap Van der Beek uitgekozen. Koch had veel van hem verwacht, maar zijn verwachtingen werden nog overtroffen. Hij stond hier tegenover een superieure persoonlijkheid, een man met een ongelooflijk heldere geest. Van der Beek had gezegd dat een vertrouwensman als Piet schriftelijk contact feitelijk overbodig maakte. Zij zouden zich mondeling met elkaar kunnen verstaan. Hoe minder er werd vastgelegd, hoe minder kans er bestond dat ongewenste elementen kennis kregen van de toebereidselen. De tegenstrevers sliepen niet, ze zouden geen middel ongebruikt laten om Kochs opzet te verijdelen. Het net moest in alle stilte worden geweven en bij verrassing worden toegehaald.

Koch, die niet graag een lesje aannam, gaf zich in dit geval zonder voorbehoud gewonnen. Van der Beek had gelijk. De moeite die het hem had gekost om Piet zijn brief mee te geven, was volkomen verspild geweest. De papierwinkel waarvoor hij had gevreesd, zou niet ontstaan. De mappen die hij angstvallig had klaargelegd, zouden grotendeels ongebruikt blijven. Hij zou veel moeten onthouden, maar zo goed als hij Stoutendijk uit zijn hoofd had geleerd, zo goed zou hij het overleg met Van der Beek memoriseren en ten hoogste enkele punten daaruit op papier vastleggen, zo dat geen onbevoegde ze kon ontcijferen. Bij dit alles stond één ding als

44