De jongens van Duindorp

niet alleen voor onze school, maar voor het hele dorp! En daarom zou het geen pas geven, als jij aan de huldiging van het hoofd der gemeente deelnam!”

Kees kijkt tijdens deze woorden in de richting van zijn klasse-kameraadjes. Hij waagt het zelfs, een knipoogje in hun richting te geven. Zou het hem dan niets kunnen schelen, dat hij van het feest wordt uitgesloten? De andere jongens vinden het in ieder geval vreselijk. Zij zouden het niet graag willen missen! En meneer Koster schijnt die straf ook al voldoende te vinden, want hij besluit zijn woorden met:

„Ga jij nu maar heen, Berkhout, en denk er om, dat je noch aan deze repetities, noch aan de feestelijkheden mag deelnemen!”

Kees slentert nonchalant het lokaal uit. En daarna krijgen de kinderen nog een ernstige vermaning van het schoolhoofd. Meneer De Wilde heeft uitdrukkelijk opdracht gekregen, om de eerste, die de orde verstoort, weg te sturen. En zo iemand behoeft er evenmin als Kees op te rekenen, dat hij iets van het feest zal zien. Deze bedreiging heeft de gewenste uitwerking. De kinderen, die zoeven nog de vrij-postigste allures aannamen, zijn nu zo zoet als lammetjes. De repetitie verloopt verder zonder enige stoornis. En ook de volgende dagen gaat alles ordelijk toe.

Naarmate het tijdstip van het feest nadert, weten de kinderen meer bijzonderheden over de heuglijke dag te vertellen. Er wachten hen vermakelijkheden en versnaperingen zonder eind. Taartjes en limonade en vruchten en wat al niet meer! Hoe de kinderen dat allemaal zo precies

93