De jongens van Duindorp

Er stapt een oude dikke heer uit een der wagens. Schommelend met zijn zware lichaam stapt hij naar het water. Even later wipt uit de koets daarnaast een jonge dame, die ook in zee gaat. Het is een geweldige drukte rondom de baden. Het badpersoneel moet onophoudelijk op de zwemmers letten. En de vrouwen, die de koetsen schoonmaken, komen handen te kort.

Daardoor kost het Kees niet veel moeite om onopgemerkt het koetsje, waar de oude heer zoeven is uitgekomen, binnen te sluipen. Jan kijkt uit de verte met belangstelling, maar ook met vrees toe. Daar komt Kees weer te voorschijn, met een bundel kleren onder zijn arm. Als de wind gaat hij het koetsje daarnaast in, waar de jonge dame haar kleren heeft achtergelaten. Even later komt hij daar weer uit en gaat het karretje van de heer opnieuw binnen. Jan heeft duidelijk gezien, dat Kees nu een bundeltje damesgoed bij zich had. Blijkbaar heeft hij de kleren van de twee mensen verwisseld. Gossiemijne! dat is lef! Jan verkeert in hevige spanning, hoe het zal aflopen. Kees glijdt tussen de wielen van de wagentjes door en blijft, half onder twee koetsen uitgestrekt, liggen. Wat betekent dat? Jan zou het graag willen weten, maar hij durft niet nader te komen, hoewel Kees hem stiekem een wenk geeft. Dank je feestelijk! Zo meteen wordt Kees gesnapt en dan schiet er een ongenadig pak ransel op over! Kees schijnt daar niet in ’t minst bevreesd voor te zijn. Doodrustig blijft hij liggen. Dat duurt een hele tijd. Met dit warme weer komen de mensen niet zo gauw weer uit het water. Eindelijk — daar komt de oude heer aansukkelen! Proestend schudt hij het vocht van zich af en strijkt eens

87