De jongens van Duindorp

Moeder huilt vreselijk, als de kinderen zijn thuisgekomen en haar het gebeurde vertellen. En Tine ziet nog zo bleek, ze moet maar meteen gaan rusten.

„’t Is heus niet nodig, moeder. Ik voel me weer helemaal goed,” zegt Tine.

Maar op moeders aandringen gaat ze toch wat op de divan liggen.

„Jij gaat voorlopig niet meer zonder ons toezicht baden,” zegt moeder ten slotte. „En je mag je broertje wel heel erg dankbaar zijn, dat hij je zo kranig heeft gered!”

Dat is Tine zeker. Maar moeder voelt zich niet minder dankbaar gestemd jegens haar jongen. En ze is trots op hem. Als beloning krijgt hij een heerlijke reep chocolade. En Tine krijgt er ook een. Maar die, omdat ze niet is verdronken. Zodat ze ten slotte allebei even blij zijn.

VIII

KEES HAALT STREKEN UIT

Vandaag is het de eerste Pinksterdag. Jan Aalders is al vroeg uit de veren. Hij kijkt naar de lucht. Die is stralend blauw. Hoera! dan kunnen ze gaan zwemmen! Vader heeft beloofd, dat hij met hem zou meegaan. Tine waagt het er nog maar niet op en moeder blijft ook thuis.

Daar gaan ze met hun tweeën. Je ziet nu al troepjes zwaar bepakte mensen door de straten lopen en fietsen. Die komen hier hun vrije dag doorbrengen. En om er zoveel

78