De jongens van Duindorp

„Hou nou maar gauw je mond,” zegt Kees, „en pak aan!”

En dan deelt hij uit van zijn rijkdommen onder alle kinderen, die om hem heen staan. Onderwijl steekt hij een cigaret op en presenteert ook aan zijn klassegenoten van het rookgerei. Jan aarzelt. Wat een vreemde knul is die Kees toch! Je zou zo zeggen, een brutale rekel, maar hij is toch werkelijk ook royaal en goedhartig. Hij heeft nog nooit gerookt, Jan. Hij vraagt Henk. Ja, die heeft het eens gedaan en hij vond het niet lekker. Maar Henk wil zich niet laten kennen en pakt een cigaret van Kees aan. De andere jongens staan al te dampen en lachen Jan uit, omdat die niet durft. Meneer Brouwer heeft wel eens gezegd, dat het slecht voor de gezondheid is. En ook vader en moeder hebben het hem verboden. Nou, voor deze ene keer dan. Het overkomt hem niet elke dag, dat hij een hele gulden krijgt. Maar hij steekt de cigaret niet dadelijk op, want hij zuigt juist aan een heerlijke pepermuntstok. De andere jongens schijnen het niet erg te vinden om door elkaar te snoepen en te roken.

Ze lopen een paar straatjes door en gaan met hun vijven in de duinen liggen. Het kan wel even, nu het zo zonnig is. Geleidelijk snoepen ze de hele voorraad op. Jan kijkt af en toe naar de binnenzijde van zijn handen, waar rode striemen over heen lopen. Kees heeft daar geen last van. Die heeft dik vereelte handen. Maar Henk kijkt ook af en toe naar zijn knuisten. Nou ja, dat mogen ze er heus wel voor over hebben.

Eindelijk steekt Jan zijn cigaret op. De rook smaakt bitter. Hij verslikt zich een paar keer en hoest. De jongens hebben er de grootste pret om. Maar Jan laat zich niet kisten. Hij is niets minder dan de anderen en

46