De jongens van Duindorp

Een hele rijksdaalder! Jan weet bijna niet wat hij moet zeggen, om voor die gulheid te danken. Dan rent hij weg, rechtstreeks naar een speelgoedwinkel. En hij koopt de grootste strandvlieger, die ze hebben, een reusachtige linnen vogel. Een kluwen touw neemt hij er ook bij en daarmee is de rijksdaalder precies op. Jubelend trekt hij er mee naar huis. Vader en moeder schudden even het hoofd. Hij mag iemand niet zoveel afbedelen....

„Wat afbedelen!” moppert Jan, „hij heeft ’t me uit zichzelf gegeven! ’t Is zo’n aardige vent!”

„Ga hem de vlieger maar eens laten zien,” zegt moeder.

Meneer De Moor vindt hem ook prachtig.

„Hè, meneer,” vleit Jan, „gaat u nou vanmiddag mee naar ’t strand. U moet toch zien hoe hoog ie gaat!”

Nou, vooruit dan maar, meneer De Moor zal voor deze keer meegaan. Tine moet er die middag natuurlijk ook bij zijn. En dra zijn zij omgeven door talloze kinderen, die allen de enorme vlieger willen zien opstijgen. Dat is heus zo gemakkelijk niet. Het ding wordt Jan door de sterke wind bijna uit de handen getrokken. Maar meneer De Moor kan het beter. Die laat het prachtstuk voorzichtig stijgen. Klapwiekend verheft zich de vogel. Hoger gaat hij, veel hoger dan welke vlieger ook. Als het kluwen helemaal is afgerold, neemt Jan het klosje in de hand.

„Wij zijn kampioen van het strand!” juicht hij.

Daar heb je Henk ook, met een doos vol repen chocolade.

„Mag ik hem even vasthouden, Jan?” vraagt hij.

153