De jongens van Duindorp

verlaat hij de klas, om in de kamer van meneer Koster met de andere onderwijzers iets te nuttigen.

Terwijl alle kinderen druk aan het eten en drinken zijn, staat Kees op, met een koek in de hand. Niemand let op hem. Hij gluurt door de deur, die toegang geeft tot het lokaal daarnaast. Die klas is buiten gebruik. Maar jawel, hij heeft zich niet vergist! De mensen, die de snoeperijen hebben neergezet waren niet precies met de school-toestand op de hoogte. En daar staat een hele berg lekkernijen in die verlaten ruimte! Kees glipt er in. Jongens! dat is me eventjes wat! Chocolade en koek en dranken bij de vleet! Kees propt mond en zakken vol.

Jan merkt opeens, dat Kees is verdwenen. Hij kijkt goed rond. Dan ziet hij, dat de deur naar het aangrenzende lokaal op een kier staat. Die heeft Kees niet goed gesloten, waardoor ze is opengesprongen. Zou hij daar zitten? Jan gaat een kijkje nemen. Nee maar! kijk dat eens! En nu glipt Jan naar binnen en maakt van verrukking een rondedans door de klas. Anderen krijgen het ook in de gaten en een paar minuten later is er van alle heerlijkheden niets over. De jongens slikken wat ze kunnen en wat niet door hun keelgat kan, vindt wel een plaatsje in hun broekzakken. Kees houdt uitdeling onder de schuchterste kinderen, die niet dorsten opstaan. Hij heeft immers de grootste voorraad weten te bemachtigen.

Even later komt meneer Brouwer weer de klas binnen en doet mededeling van het heuglijke feit, dat de kinderen mogen weggaan. Om twee uur vanmiddag is het weer aantreden. Al snoepend trekken de jongens het dorp in. Ze

103