Met Job geleefd
Lopend
Lopend de bergweg op.
De zee brandt in mijn rug.
De ogen van de huizen staan vol stof.
Bij iedere stap geeft de hitte een vuiststoot in mijn borst.
Het is nog ver naar de grens waar de wereld omhoogvalt in tuinen van koelte, bomen met wortels van sneeuw, water dat uitwaait, een prevelend rookspoor tussen de rotsen.
Het is nog ver naar het niet meer te blussen brandpunt van stilte, naakte winterzon boven de dampkring, onbemantelde eenzaamheid die niet te rillen waagt.
16
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)
Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.