Vergeefs gebaar
ONMACHT
Alles is stil geworden, in de bomen neemt het verlangen ook geen vorm meer aan. De avonden zijn in zichzelf volkomen onder het waterklare licht der maan.
De aarde legt nog altijd paden open, maar nimmermeer wordt het bedrog mijn deel van een zo zwijgzaam en vergeten lopen, dat ik mij elke duisternis verheel.
De wind waait niet meer over naar het land, waaruit de laatste schaduw is verbannen, de hoge vlam heeft zich te niet gebrand.
Al zou ik ook mijn armen willen spannen, ik weet te diep, hoe elk gebaar verzandt in het onmachtig trillen van mijn hand.
31
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)
Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.