Vergeefs gebaar
AAN ZEE
Ik hoor haar niet meer roepen, ik vergeet haar ogen niet, waarin de avond stond.
De zon vergaat; eer ik den hemel meet, zie ik de blinde klaagstreep van haar mond en fluister: niet vandaag, maar eenmaal weer en tuit mijn lippen in de dode lucht.
De wind slaat als een vage schaduw neer, de zee houdt in, opdat ik het gerucht, het ondoorgronde, van haar niet-meer-zijn, zo diep kan horen dat mijn ademtocht te luider wordt, een schrille klank van pijn onder de godverlaten hemelbocht.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)
Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.