Het geheim van De Beukenhorst

linnengoed en meteen was dan de koopman of koopvrouw in het geweer om haar van de voortreffelijkheid der waar te overtuigen. De ene keer schudde Marie het hoofd, een andere keer informeerde zij naar de prijs. Hans had er echt pleizier in. Hij mocht dan honderden wetsartikelen in zijn hoofd hebben gepompt, het dagelijks leven was voor hem grotendeels onbekend terrein. Dit meisje wist er heel wat meer van, je kon haar gerust een boodschap laten doen. Een boer met een zwartzijden pet en helgeel geschilderde klompen riep haar toe: „Kippen, juffrouw?” Hij wees naar de korven met kakelaars, die om hem heen stonden. Lachend schudde Marie van neen. „Stel je voor, dat we met kippen gingen sjouwen!” zei ze tegen Hans. Hij vond het ook een zot idee. Ze kon ze trouwens niet kopen zonder toestemming van haar vader en die had het houden van kippen en andere dieren sinds de oorlog eraan gegeven. Toch bleven ze even vertederd staan kijken naar een koopman met jonge honden en een andere, die kanaries te koop aanbood. Er was hier ook een vee- en paardenmarkt, vertelde Marie, maar die werd slechts tweemaal per jaar gehouden.

Toen ze een kraam met snoeperijen passeerden, pakte Hans zijn gezellin bij de arm en zei: „Kies eens wat uit!” Ze keek hem aan, eerst verwonderd, toen lachend.

„Wou je me laten snoepen?” vroeg ze.

„Welja. Waarom niet? Hou je daar niet van?”

Hans zei het op heel natuurlijke toon, maar even vreesde hij, dat hij haar had beledigd. Hij had weinig ervaring in de omgang met jonge meisjes. Misschien voelde Marie zich wel te hoog om op straat te lopen snoepen. Maar reeds het volgende ogenblik was hij gerustgesteld.

74